Μέρος Β
---
1. Η πρώτη μαρτυρία: Ο "γλιστρημένος" εξερευνητής
"Ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Βρισκόμουν στο γραφείο μου, περπατώντας προς την κουζίνα για να γεμίσω το φλιτζάνι μου με καφέ. Ξαφνικά, το πόδι μου γλίστρησε περίεργα στο πάτωμα. Πριν το καταλάβω, δεν ήμουν πια στο γραφείο μου. Τα πάντα γύρω μου είχαν αλλάξει. Βρέθηκα σε έναν άδειο χώρο με κίτρινους τοίχους. Μια παράξενη μυρωδιά μούχλας διαπερνούσε τη μύτη μου, και το βουητό των φωτιστικών πάνω από το κεφάλι μου έκανε το στομάχι μου να σφίγγεται.
Περπατούσα για ώρες – ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν. Δεν υπήρχε έξοδος, ούτε καν σημάδια ζωής. Όμως, κάποια στιγμή, πίσω μου, άκουσα έναν ήχο. Γύρισα, και είδα μια σκιά να πλησιάζει. Άρχισα να τρέχω. Ακόμα τρέχω, νομίζω. Δεν ξέρω αν θα βρω ποτέ τον δρόμο για το σπίτι."
---
2. Ο ήχος που δεν έπρεπε να ακούσω
"Ήμουν σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη για φωτογράφηση. Κάποια στιγμή, ένιωσα το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια μου. Ξαφνικά, βρέθηκα σε έναν χώρο που έμοιαζε με ατελείωτα γραφεία, αλλά χωρίς ανθρώπους. Περπατούσα, εξερευνώντας, όταν συνειδητοποίησα ότι το βουητό των φθορισμού σταμάτησε.
Μια παράξενη σιγή κάλυψε τα πάντα, και στη θέση της άκουσα έναν ήχο σαν βήματα. Δεν ήμουν μόνος. Προσπάθησα να κρυφτώ πίσω από έναν τοίχο, αλλά ο ήχος πλησίαζε. Ήταν κάτι μη ανθρώπινο. Το μόνο που θυμάμαι πριν λιποθυμήσω ήταν ένα απροσδιόριστο πλάσμα, ψηλό και λεπτό, με παραμορφωμένο πρόσωπο. Ξύπνησα ξανά στην αποθήκη, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό που είδα ήταν αληθινό."
---
3. Το μήνυμα στον τοίχο
"Ήμουν παγιδευμένος στα Backrooms για μέρες. Οι τοίχοι ήταν όλοι ίδιοι, και η μυρωδιά γινόταν όλο και πιο βαριά. Δεν έβρισκα τρόπο να βγω. Περπατούσα, μέχρι που είδα έναν τοίχο με κάτι γραμμένο:
'Μην εμπιστεύεσαι αυτό που ακούς.'
Δεν κατάλαβα τι σήμαινε, αλλά μετά από λίγο άκουσα τη φωνή του φίλου μου. Ήταν μπροστά μου, και μου έλεγε να τον ακολουθήσω. Ήταν αδύνατο να είναι εκεί – είχε μείνει πίσω στον "κανονικό κόσμο". Έκανα πίσω. Η φωνή έγινε επιθετική. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ακόμα αναρωτιέμαι αν ήταν αληθινός ή αν το μέρος αυτό παίζει με το μυαλό σου."
---
4. Το παιδί που επέστρεψε
Μια άλλη γνωστή "μαρτυρία" αφορά ένα παιδί που φέρεται να εξαφανίστηκε για 5 μέρες και να βρέθηκε ξανά σε κοντινή πόλη χωρίς μνήμες του τι συνέβη. Όταν άρχισε να ζωγραφίζει εικόνες από ό,τι είδε, οι γονείς του παρατήρησαν σχέδια από κίτρινους τοίχους, φθορίζοντα φώτα και παράξενα πλάσματα που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Ο ψυχολόγος του παιδιού υποστήριξε ότι πρόκειται για φαντασία, αλλά η ομοιότητα με άλλες ιστορίες των Backrooms άφησε πολλούς με ερωτήματα.
---
5. Το επίπεδο 1: Ο άντρας με τη λάμπα
"Μετά από ώρες στο πρώτο επίπεδο των Backrooms, έφτασα σε έναν χώρο με φώτα που αναβόσβηναν. Ήξερα από άλλες περιγραφές ότι ίσως αυτό είναι το λεγόμενο 'Επίπεδο 1'. Εκεί, συνάντησα έναν άνθρωπο που κρατούσε μια λάμπα πετρελαίου. Μου είπε ότι ήταν παγιδευμένος εκεί εδώ και χρόνια και ότι δεν υπήρχε έξοδος. Μου έδωσε οδηγίες να μην ακολουθήσω ποτέ τους ήχους, ακόμα κι αν ακουγόντουσαν φιλικοί. Όταν τον ρώτησα πώς επιβιώνει, εξαφανίστηκε. Δεν ξέρω αν ήταν αληθινός ή αν το μέρος παίζει παιχνίδια με το μυαλό σου."
---
Η αίσθηση του μύθου
Όλες αυτές οι ιστορίες βασίζονται στη συλλογική δημιουργικότητα των χρηστών του διαδικτύου και φέρνουν στο προσκήνιο έναν μύθο που, αν και φανταστικός, προκαλεί πραγματική ανατριχίλα. Συνδυάζουν στοιχεία τρόμου, περιπέτειας και ψυχολογικής αγωνίας, κάνοντας τα Backrooms έναν ανεξάντλητο χώρο για φαντασία.
Σχόλια