Το Σανατόριο της Πάρνηθας
Σαν σκηνικό από ταινία του Στηβεν Κινγκ εμφανίζεται λίγο πριν την κορυφή το εγκαταλελειμμένο σανατόριο της Πάρνηθας. Χτισμένο το 1912, το σανατόριο της Πάρνηθας δημιουργήθηκε με σκοπό τη νοσηλεία των ανθρώπων που έπασχαν από φυματίωση.
Στα τριάντα και πλέον χρόνια που λειτούργησε, χιλιάδες άνθρωποι νοσηλεύτηκαν ή και άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στους τοίχους του ιδρύματος.
Στα τέλη του 1960 αποφασίστηκε το κλείσιμο του σανατορίου και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο και σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων έως και το 1980, οπότε και εγκαταλείφθηκε στο χρόνο και τα στοιχεία της φύσης.
Σήμερα η επιβλητική του όψη έχει δημιουργήσει δεκάδες αστικούς μύθους, από δαιμόνια και φαντάσματα μέχρι τελετές μαύρης μαγείας να συμβαίνουν στο εσωτερικό του, κάτι φυσικά που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως δεν κάνει το ίδιο το κτίριο ή την ιστορία που κουβαλάει λιγότερο τρομακτική για τον επισκέπτη.
Και η αλήθεια είναι ότι παρά την απόσταση που πρέπει να διανύσει κάποιος για να το συναντήσει, έχει επισκέπτες και μάλιστα αρκετούς.Πολλοί είναι αυτοί που στο πέρασμα του χρόνου, περίεργοι, θιασώτες των αστικών μύθων ή και φωτογράφοι, φτάνουν ως εκεί και εξερευνούν το εσωτερικό του.
Μπαίνοντας μέσα, ελάχιστα πράγματα θυμίζουν πλέον τις παλαιότερες χρήσεις του κτιρίου. Γκρεμισμένοι τοίχοι, σκισμένες μοκέτες, διαλυμένα ξύλινα πατώματα, γκράφιτι και μερικές σκόρπιες καρέκλες, συνθέτουν το σκηνικό της εγκατάλειψης.
Επιπλέον, η έλλειψη τεχνητού φωτισμού κάνει το φως της μέρας τη μόνη καλή ώρα για να περπατήσεις στο εσωτερικό του κτιρίου χωρίς να βρεθείς να πέφτεις στο κενό σε κάποια από τις πολλές τρύπες που έχει το πάτωμα. Παρόλα αυτά, αν αφήσεις το μυαλό σου να ταξιδέψει και να φανταστεί τι συνέβαινε εδώ αρκετές δεκαετίες πριν, το πιθανότερο είναι ότι θα καταφέρεις να σκιαχτείς!
Δεν είναι άλλωστε πολλά τα μέρη που μπορείς να περπατήσεις, μέσα στα οποία χιλιάδες άνθρωποι υπέφεραν και πέθαναν...
Στο παλιό σανατόριο της Πάρνηθας νοσηλεύονταν οι φυματικοί ανάμεσά τους και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Σήμερα το κτήριο - πύργος είναι ρημαγμένο ενώ πολλοί πιστεύουν πως είναι στοιχειωμένο και λένε πως κατά καιρούς έχουν ακούσει απόκοσμες κραυγές και έχουν δει φαντάσματα.
Δε χωρά αμφιβολία πως είναι το ιδανικό σκηνικό για να γυριστεί ένα θρίλερ. Το κτήριο που βρίσκεται μόλις 2 χιλιόμετρα από το καζίνο της Πάρνηθας εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και ξεπροβάλλει σαν φάντασμα μέσα από την καμμένη πλέον γη λόγω της καταστροφικής φωτιάς του 2007 που κατέκαψε το θαυμάσιο τοπίο γύρω από αυτό.
Τον Μάιο του 1912, η διοίκηση του νοσοκομείου Ευαγγελισμός αποφασίζει την ίδρυση σανατορίου και τη λειτουργία του ως ορεινό αντιφυματικό περίπτερο-θεραπευτήριο. Είναι γνωστό οτι το κλίμα της Πάρνηθας είναι πολύ καλό. Ετσι στο σανατόριο καταλήγουν πολλοί Αθηναίοι φυματικοί, ανάμεσά τους και ο σπουδαίος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος ο οποίος νοσηλεύθηκε στην Πάρνηθα από τον Οκτώβριο του 1937 ως τον Απρίλιο του 1938.
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο σανατόριο ο Ρίτσος έγραψε την "Εαρινή Συμφωνία"
Ο κεντρικός δρόμος δεν υπήρχε με την σημερινή του μορφή, φτιάχτηκε χειρονακτικά μεταξύ του 1926 και1930. Το σανατόριο παρήκμασε μετά το 1950 με την ανακάλυψη της πενικιλίνης.
Στις 5 Μαϊου 1965 οι εγκαταστάσεις του σανατορίου πέρασαν στην ιδιοκτησία του ΕΟΤ οπου λειτούργησε ως ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ. Το κτήριο αγοράστηκε από τον ΕΟΤ έναντι 6.500.000 δραχμών και αργότερα μετατράπηκε σε Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων η οποία έκλεισε οριστικά το 1985. Η θέα του ερημωμένου κτηρίου είναι επιβλητική. Πολλοί λένε πως έχει στοιχειώσει από τα δάκρυα, τον πόνο, το αίμα και το θάνατο των φυματικών που νοσηλεύθηκαν σε αυτό. γγελμάτων η οποία έκλεισε οριστικά το 1985. Δεκάδες μύθοι και θρύλοι δημιουργήθηκαν για το ερειπωμένο κουφάρι του σανατορίου. Στο περάσμα των χρόνων υπήρξαν άνθρωποι που λένε πως άκουσαν "απόκοσμες φωνές", άλλοι λένε πως είδαν σκιές να σέρνονται... Το κτήριο πάντως βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση και υπέστη σοβαρές ζημιές από τον σεισμό του 1999. Σήμερα έχει την τύχη όλων των εγκαταλελειμμένων κτηρίων. Είναι γεμάτο μπάζα, σκουπίδια και σύριγγες ναρκωτικών καθώς σε αυτό μπορεί εύκολα να μπει ο οποισδήποτε. Από χρήστες ναρκωτικών, περίεργους που απλά θέλουν να κάνουν "εξερεύνηση" μέχρι και σατανιστές που το χρησιμοποιούν για τις τελετές τους. Στους τοίχους του κτιρίου κάποιοι έχουν γράψει κάποια ακαταλαβιστικα ιδεογράμματα. Αλλοι λένε πως ειναι αραβικά σύμβολα, άλλοι λένε πως είναι ινδικά σύμβολα, άλλοι λένε πως τα σύμβολα αυτά ειναι σαταναστικά καθώς στο παλιό σανατόριο έχει αναφερθεί οτι γίνονται σατανιστικές τελετές. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να με ακρίβεια ποια είναι η αλήθεια και το τι σημαίνουν τα σύμβολα αυτά. Ακριβώς απέναντι από το εγκαταλελειμμένο κτήριο, τον Οκτώβριο του 2012 ο γλύπτης και δασικός υπάλληλος Σπύρος Ντασιώτης δημιούργησε, αφιλοκερδώς, το "Πάρκο των ψυχών".
Τα γλυπτά τα οποία είναι σμιλεμένα πάνω σε καμένους κορμούς δένδρων και εμπνευσμένα από την ιστορία του Σανατορίου, προκαλούν δέος στον επισκέπτη.Ο καλλιτέχνης έδωσε ζωή στους κορμούς, εκφράζοντας τα συναισθήματα που κατείχαν τους τροφίμους του Σανατορίου κατά την περίοδο του εγκλεισμού τους. "Επειδή η ιστορία επαναναλαμβάνεται και τότε έρχεται πιο αμείλικτη και σκληρή από άλλη φορά αποφάσισα να θυμίσω στους παλιους και να διδάξω στους νεότερους την ιστορια του ανρώπινου πόνου του σανατορίου λέει ο γλύπτης στην εφημερίδα Espresso. Στο "Πάρκο των ψυχών" υπάρχουν χαραγμένα και κάποιοι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου από την "Εαρινή συμφωνία".
Σχόλια